Η γιορτή της Άλωσης της Τριπολιτσάς.

Η γιορτή της Άλωσης της Τριπολιτσάς.

Έφτασε η μέρα της 23ης Σεπτεμβρίου που θα γιορτάσουμε την Άλωση της Τριπολιτσάς  και όπως είναι φυσικό η πόλη φόρεσε τα γιορτινά της. Προγραμματίζονται οι εκδηλώσεις η μία μετά την άλλη, τα σχολεία ετοιμάζονται για την παρέλαση, οι σύλλογοι για την συμμετοχή τους  και όλοι είναι σε αναμονή.

Σε αναζήτησή μου στις πηγές για τα γεγονότα της Αλώσεως ξεφυλλίζοντας τα Απομνημονεύματα του  Θεόδωρου Κολοκοτρώνη που  τα υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη  και που εκτυλίσσονται από το 1776 έως 1836  η ματιά μου έπεσε στο εισαγωγικό κείμενο του ιστορικού μελετητή Γεωργίου Τερτσέτη,  αυτού του άνθρωπου  που το 1832 σαν μέλος του τότε πενταμελούς  δικαστηρίου του Ναυπλίου που δίκαζε τον Κολοκοτρώνη, μαζί με τον Αναστάσιο Πολυζωίδη αρνήθηκαν να υπογράψουν την καταδίκη του για προδοσία, πιστεύοντας στην αθωότητα του.

Συγκεκριμένα το κείμενο υπογραμμίζει  την δυνατότητα του αφηγητή να εξιστορεί τα γεγονότα που ξεσηκωμού των ραγιάδων  κατά του κατακτητή με ένα τρόπο λαϊκό, πατριωτικό και συγχρόνως επικό, υπογραμμίζοντας την παρατηρητικότητα του Κολοκοτρώνη από μία διαφορετική εικόνα.

Παρακάτω παραθέτω ένα αυτούσιο απόσπασμα του κειμένου του Τερτσέτη:

«…Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ως  ιστορικός καταγράφεται με τους πολλούς όσοι ιστόρισαν πολέμους Ασίας και Ευρώπης, αλλά ως Έλληνας έρχεται μου φαίνεται τρίτος του Ομήρου και του Ηροδότου. Ομοιάζουν οι τρεις ως τρεις ακτίνες ενός κέντρου φωτεινού, έχουν οι τρεις πατρίδα την Ελλάδα, θέμα πόλεμο Ευρώπης εναντίον Ασίας, ομιλούν την ελληνική φωνή καθένας τη φωνή του αιώνος τους, καίονται από το πνεύμα του, η φωνή του είναι ψωμωμένη ως να λέγαμε από την φωνή προγενεστέρου καιρού όχι είδωλον της φαντασίας του, ομοιάζει ενός του αλλού και στην πλοκήν και στην άλυσον της ιδέας και την παράστασιν των ιστορημένων πραγμάτων. Εις τον  πεζόν λόγον του Ηροδότου σημαίνει η λύρα του Ομήρου ακούς το Μηνι άειδε Θεά, ως εις την διηγησιν του Κολοκοτρώνη όταν επέτυχα γνήσια να την αρπάξω από τα χείλη του ακούς τα τρία  πουλάκια κάθονται, κατώτερος ο Κολοκοτρώνης από τους δύο προγενέστερους του εις την τέχνη όσον τα τρία πουλάκια κατώτερα από την μήνι θεά αλλά ανώτερος πάλι επειδή όσα έπραξε αυτός και οι συνόμοιοι του διηγείται πριν τα γράψει με το κοντύλι, τα χάραξε με το σπαθί του καύχημα που δεν έχουν οι άλλοι δύο. Ομοιάζει τω ότι ως ο  Αγαμέμνονας, ο Οδυσσέας, ή ο Διομήδης να ήθελε γράψουν τα στρατιωτικά τους ημερολόγιο και να έσωζετο, αν κατά τύχη δεν σώζεται και αυτό εις τον πολύτιμο χαρτοφυλάκιο του Σιμωνίδου…»

Τελικά πιστεύω ότι σε αυτό το μικρό κείμενο βλέπουμε την διαφορετική ματιά  αυτού του ιστοριογράφου  μελετητή που εξυμνεί την αξία του ήρωα του δικού μας Ήρωα Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

Πηγή: Απομνημονεύματα Θ. Κολοκοτρώνη 

Εισαγωγή παρουσίαση: Έλλη Αλεξίου Δημήτρη Φωτιάδη. 

Εκδόσεις Μέρμηγκας