Οι μικρές συνήθειες που κράτησαν την οικογένεια «ΔΕΜΕΝΗ»

 

Η οικογένεια είναι μια ομάδα ανθρώπων που συνδέονται με δεσμούς αίματος, κάτω από την ίδια στέγη.

Αποτελεί το θεμέλιο λίθο και μικρογραφία της κοινωνίας που, δυστυχώς στην εποχή μας όπως είναι αποδεκτό πως η οικονομική και κοινωνική κρίση των τελευταίων χρόνων και ο εγκλεισμός λόγω

πανδημίας, έχουν επιφέρει πολλές επιπτώσεις στην ελληνική οικογένεια.

Ανήκω σε μια πολυμελή οικογένεια με έξι αδελφές, γονείς, παππού, γιαγιά. Ένα αίσθημα γαλήνης και ασφάλειας με κατακλύζει όταν είμαι μαζί τους και διαμορφώνεται ο χαρακτήρας μου σιγά σιγά μεταδίδοντάς μου, αρχές, αξίες, δικαιοσύνη, συμβουλές, αλληλεγγύη, αγάπη, σεβασμό, κατανόηση, ψυχική και πνευματική ωρίμανση.

Αχ!! Τι ευτυχία που έχω για τη γιαγιά μου να μου λέει ιστορίες από παλιά και να μου διαβάζει πολλά παραμύθια!

Και έτσι μαζευόμαστε όλες οι αδελφές δίπλα στη γιαγιά, σαν τα κλωσοπουλάκια, κάτω από τα φτερά της κλώσας και το παιδικό μας μυαλό άρχισε να φαντάζεται και να κινείται γύρω από όλα αυτά.

Επίσης δεν είναι τυχαίο που μου αρέσουν τα λουλούδια, ο κήπος, τα δέντρα, αφού η μητέρα μου είχε στο βάζο πάντα λουλούδια και ο πατέρας μου καλλιεργούσε τον κήπο, τα δέντρα

και φυσικά όλη την παιδική μου ηλικία συνοδευόταν από το άρωμα των λουλουδιών και των καρπών των δέντρων.

Μα πόσο κοντά ερχόμαστε όλοι για να τα απολαύσουμε όλα αυτά!!

Μιλούσαμε αρκετές ώρες, έλεγε ο καθένας μας την άποψή του, λύναμε τα προβλήματά μας με ηρεμία και κατανόηση.

Αγάπη παντού!!

Μέχρι και το καναρίνι μας συμμετείχε μαζί μας τιτιβίζοντας μέσα από το κλουβί του ευχαριστημένο, δείχνοντας την αγάπη του κι αυτό.

Τι να πρωτοθυμηθώ!

Τη μητέρα μου να πηγαινοέρχεται μέσα στο σπίτι σαν πνεύμα αγαθό καθώς τα πρόφταινε όλα ανέκοπα και αθόρυβα σαν να ήταν τα χέρια της μια μηχανή μαγική και μια δύναμη που κυβερνούσε με καλοσύνη και αγάπη στην καθημερινή μας ανάγκη. Κι εμείς ακολουθήσαμε τα βήματά της!

Το σημαντικότερο βέβαια ήταν η ώρα του φαγητού, που όλοι καθισμένοι γύρω στο τραπέζι κάναμε το σταυρό μας και ευχαριστημένοι, απολαμβάναμε το φαγητό μας.

Οι δε όμορφες συναντήσεις με τους γείτονες και φίλους, πίνοντας καφέ και λέγοντας τα νέα μας θα μου μείνουν αξέχαστες.

Έτσι η οικογένειά μου, μου έδωσε το παράδειγμα της κοινωνικοποίησης.

Αυτά και άλλα πολλά νιώσαμε στο ασφαλές καταφύγιο που μπορείς να είσαι ο εαυτός σου και να λαμβάνεις αγάπη, βοήθεια, κατανόηση, το οποίο λέγεται οικογένεια, δίνοντάς μας την κινητήρια δύναμη για την πρόοδο και την ανάπτυξή μας.

Αξία ανεκτίμητη λοιπόν η οικογένεια.

Σούλα Παυλή

Αρθρογράφος - Μέλος Εργαστηρίου Δημοσιογραφίας ΚΑΠΗ Τρίπολης