«Χριστουγεννιάτικες Αναμνήσεις»

 

Αναμνήσεις όμορφες από τα παιδικά μου χρόνια τις μέρες των

Χριστουγέννων που τις θυμάμαι με αγάπη... Με μεγάλη χαρά περιμέναμε

τις μέρες αυτές και από νωρίς η γιαγιά και η μητέρα έκαναν πολλές

προετοιμασίες, το σπίτι καθαρό και ζεστό με τα πολύχρωμα υφαντά στον

αργαλειό χαλιά. Ο πατέρας με τους φίλους ετοίμαζαν το χώρο για το

σφάξιμο του γουρνιού. Τα ξερά ξύλα για τη φωτιά, το μεγάλο τραπέζι, που

θα έβαζαν το ζώο, το καζάνι που θα έβραζε το νερό. Το μεγάλο τσιγγέλι που

θα κρεμούσαν το έτοιμο σφαγμένο ζώο βάζοντας ένα λεμόνι στο στόμα για

να μοσχομυρίζει το κρέας. Η τραμπουζάνα με το φρέσκο κρασί...

Τραγουδούσαν κι έλεγαν αστεία μεταξύ τους και η γιαγιά τηγάνιζε

την συκωταριά στη φωτιά με το χαλκοματένιο τηγάνι πάνω στην σιδερένια

σιδεροστιά και την πρόσφερε στους άνδρες καθώς και τα μαλακά κομμάτια

από τον λαιμό του ζώου. Οι άνδρες μετά πήγαιναν στο διπλανό σπίτι και σε

όλο το χωριό ακουγόντουσαν φωνές και τραγούδια.

Τα παιδιά έτρεχαν από σπίτι σε σπίτι για να πάρουν την «φούσκα»

του γουρνιού  την φουσκώσουν να την κάνουν μπάλα και να παίξουν στις αλάνες...

Η μητέρα ετοίμαζε τα έντερα για να φτιάξουν τα λουκάνικα με τον

παραδοσιακό τρόπο και με τα παραδοσιακά εργαλεία. Μετά το σίτεμα του

κρέατος ο πατέρας έκοβε το κρέας για κιμά, για παστό, το λίπος για

μαγείρεμα, τις τσιγαρίδες και τα υπόλοιπα για διάφορα μαγειρέματα.

Έκαναν την παραδοσιακή πηχτή και το παστό στο καζάνι με πορτοκάλι. Εγώ

έβαζα ξύλα στη φωτιά και καθάριζα τα κομμάτια του κρέατος από τις τρίχες

με την μηχανή του ξυρίσματος.

Το χριστουγεννιάτικο δένδρο : Η μητέρα έκοβε κλαδί δένδρου ή

κλαδί από το πράσινο εβόνιμο με τα κόκκινα μπαλάκια ή πεύκο. Το έβαζε

σε μία γλάστρα που την στόλιζε με τούλια και για στολίδια ήταν τα

κουκουνάρια, σύκα - καρύδια - ρόδια - κάστανα - κυδώνια - κούμαρα και

τα φιογκάκια ήταν οι πολύχρωμες κορδέλες από τις διάφορες

μπουμπουνιέρες των γάμων. Επίσης, έφτιαχνα στολίδια από ζυμάρι και τα

ψήνανε και διάφορες χάντρες πολύχρωμες. Φωτάκια δεν είχαμε... Και για

χιόνι λευκό βαμβάκι... Τι χαρά!.. Τι ευτυχία για τα παιδιά...

Το σπίτι μοσχομύριζε από τα γλυκά... Μελομακάρονα, κουραμπιέδες,

δίπλες, μπακλαβάδες, σεραγλί, καρυδόπαστα. Η γιαγιά ζύμωνε τα

χριστόψωμα με προζύμι βάζοντας μέσα και επάνω καρύδια, σύκα,

σταφίδες, γλυκάνισο, που συμβόλιζαν ευτυχία - υγεία - ευημερία. Επάνω

έκανε διάφορα σχέδια, άλειφε με κρασί και μέλι και έριχνε σουσάμι και τα

έψηνε όλα στο χωριάτικο φούρνο. Εμένα μου άρεσε πολύ να ρίχνω ξύλα

στη φωτιά και να την θαυμάζω...

Την Παραμονή ήταν η μέρα των παιδιών με τα κάλαντα στο χωριό

ακουγόντουσαν οι παιδικές φωνές και ήταν πολύ όμορφα. Τα χρήματα λίγα

αλλά τα καλούδια πολλά. Οι γιαγιάδες έδιναν γλυκά, καρύδια, λουκούμια

από μούστο (πετιμέζι). Το βράδυ έβραζε η κότα και η φωτιά στο τζάκι

έπρεπε να είναι δυνατή για την σούπα και να είναι ζεστασιά, έλεγε η γιαγιά,

γιατί απόψε θα γεννηθεί ο Χριστός...

Ο παππούς μας έλεγε ιστορίες για την γέννηση του Χριστού και για

τους Καλικαντζάρους. Την νύχτα όλη η οικογένεια πήγαινε στην εκκλησία.

Η καμπάνα χτυπούσε χαρμόσυνα και το χωριό έλαμπε από τα φαναράκια

που φώτιζαν στους δρόμους... Εμείς τότε κοινωνούσαμε την νύχτα των

Χριστουγέννων, αφού είχαμε νηστέψει αρκετές μέρες όλη η οικογένεια.

Το πρωί μετά την εκκλησία τρώγαμε την σούπα. Τι νοστιμιά! Τι

ευτυχία! Τι αναμνήσεις!!! Την ημέρα των Χριστουγέννων την περνούσαμε

στο σπίτι γύρω από το τζάκι όλη η οικογένεια τραγουδώντας και παίζοντας,

τρώγοντας από όλα τα καλούδια... Μερικές φορές έριχνε και χιόνι. Τότε να

δεις τι χαρά... Τί ευτυχία! Όμορφες αναμνήσεις... Δεν τις ξεχνάς, τις

θυμάσαι με Αγάπη...

Π. Ρεκούμη

Αρθρογράφος - Μέλος Εργαστηρίου Δημοσιογραφίας ΚΑΠΗ Τρίπολης