ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

 

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

Άγια Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας αποκρίθη: «Μαζέψτε ξύλα κι άχυρα και σύρτε και στο μύλο, γιατί ο Αι-Νικόλας έρχεται με χιόνια φορτωμένος».
Αν πρωιμίσει η μυγδαλιά κι ανθίσει το Δεκέμβρη,
βαρύς χειμώνας κι όψιμος θε νά \'ρθει να μας εύρει.
 Δεκέμβρη με τα κρύα σου και πώς θα ξεκρυώσω.
Δεκέμβρη μου, με πάγωσες
και πώς να ξεπαγώσω;
Μήνα μου σαρακοστιανέ
καλέ, Χριστουγεννιάτη!
Δεκέμβρης και δεν έσπειρες, λίγο σιτάρι θα ’χεις.
Δεκέμβρης μας επλάκωσε, το κρύο μας φαρμάκωσε.
Δεκέμβρης με γιορτές, Χριστουγέννων διακοπές.
Δεκέμβρης Χριστού γέννηση κι ο καλός μας χρόνος.
Το τραγούδι με τον τρύγο το Δεκέμβρη παραμύθι.
Χιόνι του Δεκεμβρίου, χρυσάφι του καλοκαιριού. (ή χρυσάφι τ’ Αλωνάρη) 

Ως τ’ Αγίου Νικόλαου οι τοίχοι βράζουνε κι ύστερα ξυλιάζουνε.

Δεκέμβρης μας επλάκωσε, το κρύο μας φαρμάκωσε:

Αν πρωιμίσει η αμυγδαλιά κι ανθίσει το Δεκέμβρη, βαρύς χειμώνας κι όψιμος θε να ‘ρθει να μας εύρει. Με κλάματα ο Δεκέμβρης δεν περνάει.

Δεκέμβρης μας επλάκωσε, το κρύο μάς φαρμάκωσε.

Ο Δεκέμβριος φέρνει το κρύο, χαρά σ’ εκείνον που έχει το βιος.^[3]

Δεκέμβρης και δεν έσπειρες, λίγο σιτάρι θα ’χεις.

Δεκέμβρης, δίκια κι αν απόσπειρες κι αν έχεις κι άλλο, σπείρε.

Γενάρης, αν έχεις τόπο καλό, βάρ’ το, κι αν δεν έχεις, άμε το στο μύλο, άλεσέ το, ζύμωσέ το, κάμε το ψωμί και φάτο. [Τον Δεκέμβρη δηλαδή μπορείς να σπέρνεις όσο έχεις· τον Γενάρη, μόνο αν έχεις καλό χωράφι.]

Αν βρέξει ούλο το Δεκέμβρη και χιονίσει τον Γενάρη, χαρά σ’ εκείνον το ζευγά με το τρανό αμπάρι.

Δέκα μέρες του Δεκεμβριού ίσον μισός Χειμώνας.

Δεκέμβρη και Γενάρη, σε διακονιάρη μην κάνεις χάρη. [= ενν. τελειώνουν οι προμήθειες του έτους και θα πρέπει να κάνεις οικονομία.]

Δεκέμβρη μήνα χόρευε κι αν έχεις ασκιά, πήδαγε.

Μαδημένο κοράκι τον μήνα Δεκέμβρη ψοφάει. [= κατά τον Δεκέμβριο το ψύχος είναι μεγάλο και θανατηφόρο για πολλά ζώα.]

Μάζωξε ξύλα κι άχερα και τράβα και στο μύλο, Δεκέμβρης μήνας έρχεται, δεν ξέρει από φίλο.

Δεκέμβρη με τα κρύα σου και πώς θα ξεκρυώσω.

Δεκέμβρη μου, με πάγωσες και πώς να ξεπαγώσω;

-Μπήκε ο Δεκέμβρης; Δίκαιος όποιος έσπειρε.

Το τραγούδι με τον τρύγο, τον Δεκέμβρη παραμύθι.

Τον Νοέμβρη και Δεκέμβρη, φύτευε καταβολάδες.

Χιόνι του Δεκεμβρίου, χρυσάφι του καλοκαιριού (ή χρυσάφι τ’ Αλωνάρη).

Είχαμε δεν είχαμε, τον κακό Δεκέμβρη για διακονιά εβγήκαμε.

Η αλεπού τον Δεκέμβρη μήνα διώχνει τ’ αλεπόπουλα από την φωλιά της.

Η γριά Νέτζω χάλευε τον Δεκέμβρη μήνα κεράσια. [= επί παράκαιρων και υπερβολικών απαιτήσεων.]

Τον Δεκέμβρη τα ζουζούνια κρύβονται κι οι χήρες κλαίγονται.

Τον Δεκέμβρη σαν χιονίζει, καλή σοδειά μυρίζει.

Του ανθρώπου η ψυχή στα μέσα του Δεκέμβρη ψυχορραγεί.

Τον κακό Δεκέβρη, έμεινε κι ο μυλωνάς απ’ αλεύρι.

Τον κακό Δεκέμβρη ψάχνουν κι οι νοικοκυραίοι γι’ αλεύρι.

Δεκέμβριος, Χριστού γέννηση και καλός μας Χρόνος!